ชุดมลายู(กูรง)

 

            

ที่มา FB : Nurul Iman Exclusive 

เสื้อกูรงตือโละบือลางอ  หรือสำเนียงภาษามลายูปัตตานีว่า "บาฌูกูรง ตือโละบือลางอ" เป็นเสื้อตัวหลวมๆใช้ได้ทั้งบุรุษและสัตรี คงเนื่องจากชื่อยาวจึงการเข้าใจผิดสำหรับชาวภาคใต้ตอนล่างมักจะเรียกชื่อดังกล่าวออกมาเป็นสองท่อนคือเสื้อสำหรับสตรีเราเรียก  เสื้อกูรง "บาฌูกูรง"  สำหรับบุรุษเรียกว่าเสื้อ"ตือโละบือลางอ"  ในที่นี้ผู้เขียนจะพูดถึงเสื้อกูรงสำหรับเป็นเครื่องแต่งกายสำหรัยสตรีเท่านั้นทำไมจึงเรียกบาฌูกูรง  ตือโละบือลางอ  คุณอาอีซะห์  อาซีซ  เขียนในหนังสือ"Sirih  Pinang  Kumpulan  Budaya" ว่าเสื้อดังกล่าวนี้ออกแบบโดย อัลมัรฮูม  สุลตัน อาบู  บาการ์ สุลต่านแห่งรัฐโยโฮร์ ในขณะที่ประทับที่อ่าว Teluk  Belanga ในช่วงปี พ.ศ.1870-1879 จึงถูกเรียกว่าเสื้อกูรง 

        ตือโละ บือลางอ คงเป็นเพระเสื้อดังกล่าวออกจากราชสำนัก  จึงแพร่หลายไปยังรัฐอื่นๆของมาเลเซียอย่างรวดเร็ว และแพร่หลายถึงชาวมุสลิมชายแดนภาคใต้  จนกลายเป็นชุดพื้นเมืองของสตรีในจังหวัดชายแดนภาคใต้  และทำให้กลายเป็นเสื้อสำหรับสตรีมุสลิม และในรัฐมะลากา  หญิงชาวจีนบางกลุ่มเรียกว่า     "จีนาบาบา" ก็สวมใส่เช่นกัน อาอีซะห์อาซีซ ยังเขียนอีกว่าเสื้อกูรงแบบเดิมนั้นเป็นเสื้อตัวหลวมๆ  ยาวถึงกลางน่องแขนเสื้อหลวมกว้างหนึ่งคืบ  ความยาวถึงข้อมือ  คอเสื้อกลมเป็นรูปดวงจันทร์  ที่เรียกว่า "บูลัน บูลัน" หรือเบอบูลัน ข้างหน้าผ่าลงมาประมาณ  10 เซ็นติเมตร แล้วใส่กับกระดุมหนึ่งเม็ด  มักเป็นกระดุมกลม ทำจากทองคำหรือเงิน  หรืออาจจะประดับด้วยเพชรพลอย  โดยปกติแล้วเสื้อกูรงมักจะใส่กับชุดผ้าโสร่งป้ายหน้า  หรือใส่กับกระโปรงจีบข้างหรือภาษามลายูเรียกว่า"กระโปรงซูซง

           เสื้อบานง  เป็นเสื้อที่ดัดแปลงมาจากเสื้อกูรง ลักษณะของเสื้อบานง  จะเป็นเสื้อพอดีตัวมีเกล็ดด้านหน้า  2  เกล็ดและด้านหลัง  2  เกล็ด  ความยาวตั้งแต่สะโพกบนถึงสะโพกล่าง  เสื้อบานงมี 2 แบบ คือ เสื้อบานงมาตรฐาน  และเสื้อบานงแมแด  เสื้อบานงมาตรฐานเป็นเสื้อปกคอปีนมีสาบพับยาวตลอดถึงชายเสื้อ ใช้กระดุมลักษณะเป็นเข็มกลัดทำด้วยทองคำประดับด้วยเพชรพลอย  จำนวน  3 เม็ด แขนเสื้อยาวถึงข้อมือแต่ไม่กว้างมาก นิยมใช้กับกระโปรงป้ายหน้า หรือกระโปรงจีบน่านาง 

             เสื้อบานงแมแด  มีลักษณะเป็นเสื้อคอสามเหลี่ยมกว้างมีสาบด้านหน้า แขนยาวแคบ ความยาวเสื้อคลุมสะโพกล่างใส่กับกระโปรงจีบน่านาง

ที่มา Youtube : นีสรีน แกสมาน

นี่คือความงดงามของวัฒนธรรมการแต่งกายของท้องถิ่น ซึ่งถ้าหากท่านเดินทางไปภาคเหนือก็จะเห็นความอ่อนช้อยงดงามแบบทางเหนือ ทางภาคกลางการแต่งกายก็จะวิจิตรในรูปแบบของภาคกลาง ในขณะที่ภาคอีสานก็จะมีความสวยงามเป็นเอกลักษณ์ด้วยผ้าไหมลายขิต และเมื่อลงมาที่ชายแดนใต้ชุดแบบมลายูก็สวยงามตามรูปแบบของวัฒนธรรมมลายูครับ

อ้างอิง : Thai news

               Gotoknow